The Undertaker verlangt naar vroeger

Door Gerard Dielessen

Bijna twaalf jaar was ik de zogenoemde baas van de sport in Nederland. Want zo wordt nu eenmaal tegen de algemeen directeur van NOC*NSF aangekeken. Dat betekende ook dat ik eigenlijk alle sporten leuk moest vinden. Van voetbal tot schaatsen. Van korfbal tot wielrennen. En van kaatsen tot dammen. Want uiteindelijk was ik tussen 2010 en eind 2022 verantwoordelijk voor bijna tachtig sportbonden.  Nu ik alweer een tijdje ben gestopt met dit werkje kan ik wel bekennen dat ik eigenlijk niet zoveel had met de zogenoemde ‘vechtsporten.’ Judo, boksen, worstelen en zo. 

Alhoewel ik tijdens de vele Olympische Spelen toch vaak Nederlandse atleten om de medailles heb zien vechten. Vooral als het om judo en boksen ging. Voor hun prestaties had ik dan wel weer veel bewondering. Maar er echt van houden, nee. Dat lukte me gewoon niet. Kwestie van gevoel en persoonlijke voorkeur kennelijk. 

En met worstelen had ik al helemaal niets. Nederland stelt op het wereldtoneel ook niet veel voor trouwens als het om deze sport gaat. 

Hoe bijzonder was het dus dat ik mij een dezer niet kon inhouden om naar een sessie over de ontwikkeling van het worstelen te gaan tijdens SXSW23. Ik kon blijkbaar mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. In de voorbije jaren was ik uit verbazing wel eens ‘blijven hangen ‘ tijdens het televisie zappen bij de verrichtingen van ‘The Undertaker’, van Rhea Ripley en Kofi Kingston. Vraag mij niet op welke zender. Maar als The Undertaker weer eens inbeukte op een zogenoemde weerloze tegenstander, hem tegen de mat smeet en een paar rake klappen uitdeelde, dan prikkelde dat toch mijn nieuwsgierigheid. Ook als vrouwen de ring betraden. Hoe is het mogelijk dat dit als sport wordt gekwalificeerd? Nu waren deze ‘karakters’ zomaar in levenden lijve aanwezig op het SxSW podium. Dus toch maar eens naar binnen gewandeld om hun beweegredenen te horen.

Al snel werd mij duidelijk dat deze sport vooral als entertainment moet worden gezien. ‘Taker’ vertelde dat hij zichzelf voor als een dinosaurus ziet die met dit kunstje is begonnen begin jaren negentig. In het lineaire tijdperk dus. Al snel had de overkoepelende WWE (https://www.wwe.com/ ) in de gaten dat de oneindige technologische mogelijkheden dit worstelcircus zou kunnen doen opstomen in de vaart der volkeren. Zo geschiedde. 

De worstelaars zijn inmiddels entertainers, acteurs en daarnaast ook nog atleet, zo vertelde Rhea Riply. Met allemaal een eigen karakter. Zij worstelt vermomd als een Gothic type. Kort geknipt zwart haar, en ook verder uitgerust in een zwarte outfit. The Undertaker moest daar aanvankelijk allemaal wel aan wennen, zei hij. Het leven als entertainer, acteur en atleet is er niet gemakkelijker op geworden, zo vindt hij. Een enorme fanbase, social media, games, 250 tot 270 wedstrijden per jaar (soms wel bijna 50 wedstrijden achterelkaar op verschillende plaatsen in de Verenigde Staten), een website, app, streaming en noem verder maar op. Daarnaast zijn we de meest herkenbare mensen van het land, zo vertelde The Undertaker. Rustig over een vliegveld lopen is er niet meer bij. Hij leek te verlangen naar de tijd dat de worstelwedstrijden gewoon op lineaire wijze op de televisie werden uitgezonden. 

Dat kan hij wel vergeten, want de WWE exploiteert al jaren met veel succes het WWE-network. Het is eigenlijk ook een soort Disney. Een ‘experience’, een eigen wereld waar miljoenen mensen op afkomen. Een winnend businessmodel, dankzij Tech. Daarom waren de hoofdrolspelers ook naar SXSW in Austin gekomen vermoedelijk. Om uit te leggen hoe ooit een sport, of je daarvan houdt of niet, zich heeft ontwikkeld tot een heuse en serieuze entertainmentindustrie.

Eerlijk gezegd had ik wel een beetje te doen met The Undertaker.  Hij leek te verlangen naar de goede oude tijd. Naar de tijd dat worstelen op televisie toch nog als sport kon worden gekwalificeerd. Tegelijkertijd liet hij blijken zich goed te realiseren dat dat verleden tijd is.

Ondanks dat ik, ook na deze sessie, deze vorm van sport/entertainment niet zal internaliseren liep ik toch tevreden en met een glimlach de zaal weer uit. Mijn nieuwsgierigheid was bevredigd😊 Mooi om dat deze issues ook op de SxSW-agenda terecht kunnen komen.