Film: AIR

Door: Gerson Veenstra

Dankzij Rik Janssen van Filmofiel.nl, heb ik dit jaar voor het eerst toch wat bijzondere momenten meegemaakt van het filmgedeelte van South by Southwest. Eerder was ik al bij Tetris en vandaag maakte ik de wereldpremière mee van de film AIR. Een film van Ben Affleck over het begin van Nike Air Jordan. Zo ongeveer de hele cast was er, op de rode loper en voor- en achteraf bij de film zelf. 

De film deed best een beetje denken aan Tetris. Ook jaren 80, inclusief de sfeer, nieuwsbeelden en de muziek uit die tijd. En ook het verhaal van iets tot een succes maken. Maar bij deze film dan nog wat meer The American Dream. 

3 uur wachten

De film werd vertoond in het Paramount Theatre wat een hele belevenis is. Denk aan Tuschinski in Amsterdam, maar dan minder geschikt voor films. Een enorme zaal met plek voor 1200 mensen die op krappe stoeltjes allemaal heel dicht op elkaar zitten, een relatief klein scherm en ook niet het allerbeste geluid. Maar wel, net als Tuschinski, heel authentiek, met mooie plafonds en bijzondere ornamenten. 

En helaas was het me niet gelukt om snelle toegang te krijgen, dus moest ik het van de rij hebben. De film zou om 18.30 uur beginnen en om 16.00 uur dacht ik: laat ik maar eens kijken of het al druk is. Nou, dat was het. Er begon zich al een flinke rij te vormen. Dus ben ik er ook maar in gaan staan. Het duurde uiteindelijk tot 19.00 uur voordat we binnen waren. Je moet er wat voor over hebben zullen we maar zeggen.

Hele cast op het podium

De hele ervaring was het wachten meer dan waard. Voordat de film begon, introduceerde Ben Affleck meteen ongeveer de hele cast op het podium. Met nogal wat grote namen, onder wie Matt Damon, Jason Bateman (Ozark), Viola Davis (Fences) en Chris Tucker (Rush Hour). Vooral Viola Davis had veel fans in de zaal. En sowieso is het filmpubliek hier tijdens SXSW enorm enthousiast. Er wordt continu geapplaudisseerd, ook tijdens de film bij bijzondere momenten. 

Zo'n moment was bijvoorbeeld toen Matt Damon (in de rol van Nike-scout Sonny Vaccaro) een nogal boze Chris Messina (in de rol van Jordan-manager David Falk) aan de telefoon heeft. Matt vertelde na afloop dat die scène ook echt is opgenomen terwijl ze maar op een paar meter afstand van elkaar zaten, allebei met drie camera's op zich gericht. Maar de conversatie was dus echt. Het deed heel erg denken aan de beroemde telefoonscène uit The Wolf of Wall Street, maar dan feller.  

The American Dream

De film valt in elk geval prima bij het Amerikaanse publiek. Tijdens de hele film werd er hard meegelachen en voelde je de trots door de zaal gaan. Het is ook een exemplarisch voorbeeld van The American Dream. Hoe een merk dat tot 1984 nog niks voorstelde als het ging om basketbalschoenen in één klap marktleider werd en concurrenten Adidas en Converse wist weg te spelen dankzij het binnenhalen van één groot talent: Michael Jordan. 

En ook het verhaal van moeder Jordan die uiteindelijk inging op het aanbod van Nike (Adidas had de voorkeur van Michael), maar niet zonder af te dwingen dat Michael ook een deel van de opbrengst van elk verkocht paar schoenen zou krijgen. Dat betekende daarna een revolutie voor de inkomsten van sporters en hun families. 

Geen Michael Jordan

Ik vond het echt een topfilm. Goed verhaal, fijne cast en heel veel humor. Wat ik jammer vind is dat Michael Jordan zelf eigenlijk niet voorkomt in de film. Ben Affleck legde voor de film uit dat daarvoor gekozen is omdat Michael zo'n fenomeen is en zo bekend is, dat je die eigenlijk niet door een acteur kunt laten spelen. En dat het budget voor hemzelf niet groot genoeg was. 

Het was nu opgelost door vooral zijn ouders te laten zien. De acteur die hem speelde was meestal vanaf de rug te zien en had geen tekst. Heel gek, want het is natuurlijk een hoofdpersoon in het hele verhaal. Ik had het denk ik beter gevonden als het wel een volwaardige rol was geweest, gespeeld door een acteur. 

Vanaf april in de bioscoop

Tweede puntje van kritiek is de mengeling van feit en fictie. Affleck zei vooraf heel duidelijk dat het geen documentaire was. En dat alles wat je te zien krijgt, dus niet alleen puur de feiten zijn. Toch komen er dan af en toe feitjes voorbij in een titel. De zaal had er geloof ik niet echt moeite mee, maar het kwam op mij een beetje over als een stijlbreuk. 

Hoe dan ook, de staande ovatie op het eind was meer dan terecht. Het is een Amazon-productie, maar de film is vanaf april ook gewoon in de bioscoop te zien. Sowieso leuk om te kijken, helemaal als je een beetje fan bent van het merk Nike. 

South by Southwest gaat niet alleen om het bijwonen van zoveel mogelijk sessies om kennis te vergaren. Inspiratie doe je ook op door de contacten die je legt en de gesprekken die je voert. Zo ontmoette ik dit jaar Anne Rupert. Ik dacht eerst dat ze uit Australië kwam, maar ze blijkt Nederlands en al sinds 1999 in het Verenigd Koninkrijk te wonen. En het leuke is: ze had een fantastisch verhaal. Over katten en AI. 

Door: Gerson Veenstra

Het is een combinatie van kunst en techniek die eigenlijk ook prima hier in een sessie zou passen. Daarom vroeg ik of ik haar er wat vragen over mocht stellen. En dat vond ze goed. Geen verslag van een sessie dus dit keer, maar een Q+A. 

Wie ben je, wat doe je voor werk en waarom ben je hier? 

"Ik ben Anne, 'Business Director' bij Blast Theory. Blast Theory zijn drie kunstenaars uit Brighton in het Verenigd Koninkrijk: Matt Adams, Ju Row Farr en Nick Tandavanitj. Ze staan internationaal bekend om hun innovatieve projecten, die vaak sociale en politieke thema's behandelen en vaak gaan over hoe technologie ons dagelijks leven beïnvloedt. Blast Theory maakt apps, games, museuminstallaties, interactieve films en performances. Hun werk is interactief: als publiek doe je altijd mee." 

"Blast Theory bestaat al meer dan 30 jaar en heeft werk gepresenteerd over de hele wereld. Van de ICC in Tokio tot de Barbican in London. En van de Venice Biennale tot het het Sundance Film Festival. Ze zijn genomineerd voor vier BAFTA's, hebben de prestigieuze Nam Jun Paik Arts Center Prize gewonnen en de Prix Ars Electronica Golden Nica. Matt, Ju, en Nick geven over de hele wereld lezingen. Blast Theory werkt al zo'n 25 jaar samen met het Mixed Reality Lab aan de universiteit van Nottingham en de kunstenaars hebben meer dan 45 research-papers gepubliceerd."

"Ik was op SXSW om mijn internationale netwerk uit te breiden, zowel voor mezelf als voor Blast Theory. Het is een goede plek om nieuwe contacten op te doen die misschien tot iets leiden: een nieuwe opdracht of presentatie bijvoorbeeld. En het is ook een fantastische plek om nieuwe inspiratie op te doen."

In Engeland zijn jullie bezig met een bijzonder AI-kunstproject met katten. Wat houdt dat precies in?

"Cat Royale is een ambitieus nieuw project over de invloed van AI op het welzijn van katten. Ja: echte katten. Ghostbuster, Pumpkin en Clover komen 12 dagen in een prachtige katten-utopie te wonen die Blast Theory speciaal voor hen heeft ontworpen. Uiteraard met veel input van experts in dierenverzorging en -welzijn. Hun omgeving heeft krabpalen, katvriendelijke planten, plekjes om je te verstoppen en om even lekker te gaan liggen slapen en uitkijkposten."

"In het midden staat een Kinova-robotarm: die heeft als opdracht de katten te vermaken. Met bijvoorbeeld het gooien van een balletje, het wuiven van een veer of andere kattenspeeltjes. Ondertussen houdt een computersysteem in de gaten of de interactie succesvol is en stelt dan iets nieuws voor dat de robotarm kan proberen."

"Cat Royale gaat op 22 maart in première op het World Science Festival in Brisbane (Australië), waar publiek de katten 12 dagen lang kan volgen via een (vanwege het tijdsverschil) vertraagde livestream. Daarna wordt een filmversie van Cat Royale gepresenteerd door Science Gallery London, Wales Millennium Centre en andere partners in Europa."

Hoe is dit tot stand gekomen? 

"Cat Royale is ontwikkeld in samenwerking met de universiteit van Nottingham als onderdeel van een groot Brits onderzoeksprogramma, de Trustworthy Autonomous Systems Hub. Blast Theory is 'cultural ambassador' van dit programma."

Wat is het hele idee erachter? 

"Blast Theory is al een tijd gefascineerd door AI. Wat is AI precies, wat zijn de voordelen ervan, maar ook de kosten? De meeste mensen beseffen maar matig hoe groot de rol is die AI nu al speelt en nog gaat spelen in ons dagelijks leven: bijvoorbeeld om een hypotheek te krijgen of zelfs in de criminele opsporing."

"Cat Royale is een speelse manier om mensen uit te dagen om na te denken over AI en over grotere vragen, zoals bijvoorbeeld de rol die AI kan spelen in het welzijn en de zorg van dieren en ook mensen." 

Waar is dit opgebouwd? 

"De katten-utopie is gebouwd in de Blast Theory-studio in Brighton en gefabriceerd door We Make Stuff Happen."

Waar komen de katten vandaan? 

"Ghostbuster (5), Pumpkin (3) en Clover (3) zijn drie katten van Ed, met wie we via via kennis hebben gemaakt. Ze zijn gewend aan reizen en kennen elkaar goed: Ghostbuster is de vader van Pumpkin en Clover."

Deze week mogen ze erin. Wat gebeurt er vervolgens precies? 

"Eerst mogen de katten een aantal dagen lekker wennen. En we gaan natuurlijk de interactie met de robotarm testen. Komende maandag begint het filmen: acht iPhones zijn strategisch opgesteld om beelden te maken van de katten. Die worden meteen live gemixt en dan doorgestuurd naar Brisbane."

"Trouwens: de katten wonen maar een aantal uur per dag in hun utopie. De rest van de tijd lopen ze lekker door de studio, waar hun baasje Ed ook de hele tijd is. Ze krijgen dus genoeg menselijke aandacht."

Kunnen we het ook live zien (à la Big Brother)? 

"Niet echt live: maar online communicatie is een heel groot onderdeel van Cat Royale. Elke dag maken we een reel met highlights, met commentaar, die je kunt bekijken via onze social media. Zo kun je het verhaal op een leuke manier volgen. Geïntrigeerd? Meld je dan hier aan voor updates." 

Wat hopen de makers hier uit te halen? 

"Blast Theory hoopt dat het AI-systeem inderdaad 'leert' wat de katten leuk vinden en dat dit leidt tot interessante gesprekken over de toepassing van AI, de voordelen en de kosten van deze systemen." 

Wat vind je er zelf van? 

"Ik heb ontzettend veel bewondering voor de kunst van Blast Theory: ze maken het zich nooit makkelijk, proberen altijd weer nieuwe grenzen op te zoeken. De Cat Royale-utopie ziet er adembenemend uit. Esthetisch gezien is het echt een ontzettend mooi werk. Het is een belangrijk moment voor AI en Cat Royale voegt iets toe aan de dialoog hierover."

Volgens mij zou dit ook een prachtige case zijn voor SXSW. Wat denk je, volgend jaar hier? 

"Inderdaad, het past goed in het SXSW-ecosysteem. Wie weet!"

Foto-credits Cat Royale: RULER

Film: Tetris

Door: Gerson Veenstra

Voor het eerst in 6 keer South by Southwest, heb ik vandaag een keertje meegedaan aan het filmgedeelte van het festival. Waarom nu pas? Meerdere redenen, maar de belangrijkste is tijd. Op de drukke dagen van het Interactive-deel, kom ik er gewoon niet aan toe. Overdag niet vanwege alle sessies en 's avonds moe en geen tijd om me dan echt te verdiepen in het filmgedeelte. En tot nu toe ging ik na daarna meestal weg uit Austin. Maar vandaag kon het dus wel. Drie films keek ik: Who I Am Not, Max Roach: The Drum Also Waltzes en dus Tetris. Met die laatste viel ik met de neus in de boter. 

De film draaide in het Alamo Drafthouse Cinema South Lamar, wat op zichzelf al een hele belevenis is. Het theater is half in country-stijl en half in een soort art-tech-sfeertje. Als je de zaal binnen gaat, loop je eerst door een donker gangetje, dat doet denken aan de coulissen van een theater. 

Eenmaal op je plek, zit je op niet al te comfortabele klapstoelen met voor je een plakkerige houten soort bar. Onder de bar een flauw lichtje en een menukaart en daarboven een potlood en briefjes. Tijdens de hele film lopen er mensen tussen de rijen door (er is een looppad) om te kijken of mensen iets willen bestellen. 

Vetlucht 

En dan de geur. Bij tijd en wijle ruikt het in de zaal naar een snackbar na een dag frituren. Wat ook niet zo gek is, want je kunt ongeveer alles bestellen wat je van de Amerikaanse keuken verwacht. Popcorn is er uiteraard ook. Bottomless, zoals ze dat hier noemen. Yep: all you can eat. 

Naast mij zat iemand die vanaf het begin van de film tot het einde aan het eten was. Inclusief loaded fries. Laten we het er maar op houden dat het goed is voor de authentieke Amerikaanse sfeer. Maar tot zover de indrukken van de ambiance. 

Het spel Tetris

Even een hele snelle geschiedenisles voor wie de game niet kent? Ik kan het me amper voorstellen, maar goed. ChatGPT en ik zijn inmiddels besties en die kent Tetris zeker. 

• Tetris is een klassiek puzzelspel dat oorspronkelijk werd ontwikkeld in de Sovjet-Unie in 1984.
• Het doel van het spel is om rijen te vormen door blokken te verplaatsen en te roteren, zodat er geen gaten in de rijen ontstaan.
• Als je een volledige rij vormt, wordt deze van het speelveld verwijderd en verdien je punten.
• Het spel heeft verschillende blokken in verschillende vormen die je moet draaien en verplaatsen om te passen in de lege ruimtes tussen de blokken die al op het speelveld liggen.
• Het spel eindigt als de blokken zich opstapelen en de bovenkant van het speelveld bereiken.

De film Tetris

En dan de film. Wow. Maar echt. Ik heb genoten, van het begin tot het eind. Ik ben natuurlijk geen filmcriticus en kritiek zal er vast komen, maar wat een goed verhaal. Het gaat over de jaren 80, inclusief muziek uit die tijd (The Final Countdown van Europe bijvoorbeeld), over het begin van de game-industrie, over het communistische Rusland en spionage en hoe dat effect had op de mensen in Rusland, de handel en de betrekkingen met de VS. 

Een film met spanning, maar ook humor, muziek, gave graphics en een fijne opbouw. En, niet onbelangrijk, over de Nederlander Henk Rogers. Of in elk geval de geboren Nederlander, die op dat moment in Japan woonde. Het verhaal is een samenvatting van de 2 jaar die hij bezig is geweest om met zijn bedrijf Bullet-Proof Software de rechten voor Tetris te krijgen, onder andere voor de Game Boy van Nintendo die toen net uitkwam. Wat uiteraard nogal ingewikkeld was, omdat het gemaakt was door een Rus: Aleksej Pazjitnov. 

En AI dan? 

Ha, goeie vraag! Vond ik zelf dan. Dus die stelde ik na afloop. En niet zomaar aan iemand, maar aan Henk Rogers zelf! Hij bleek er samen met Aleksej Pazjitnov gewoon te zijn! 

Rogers ziet dus juist wel mogelijkheden met AI. En waarom ook niet? Het spel is al bijna 40 (!) jaar oud en still going strong. Rogers had het zelfs over Tetris als e-sport. Na afloop ben ik nog maar wel even met Aleksej Pazjitnov op de foto gegaan. Want hij is natuurlijk sowieso een held. 

Tetris-experience 

Apple is er vermoed ik veel aan gelegen dat de film een succes wordt. Bij het theater was een complete Tetris-experience opgebouwd, inclusief spelcomputers en een gratis goodie. Ik koos voor het Tetris-bandje voor de Apple Watch. 

Zal mij benieuwen hoe succesvol deze film uiteindelijk wordt. Maar ik heb zomaar het idee dat dat wel eens helemaal goed kan komen. Oordeel vooral zelf. Over twee weken komt de film uit. 

Featured Session: Douglas Emhoff in Conversation with Symone Sanders-Townsend

Door: Gerson Veenstra

Als de eerste 'Second Gentleman', getrouwd met de eerste vrouwelijke vicepresident van de Verenigde Staten Kamala Harris, weet Douglas Emhoff het belang van vrouwelijke leiders. Hij weet als geen ander wat het betekent voor jonge meisjes en jongens om op te kijken naar vicepresident Kamala Harris en is een voorvechter van gendergelijkheid. Er klinkt geregeld applaus uit de zaal. Vooral als het gaat om het ondersteunen van zijn vrouw. En hij gaf antwoord op de vraag die ik stelde. ❤️ 

Er bestaat geen handleiding voor hoe je een goede Second Gentleman wordt. "Ik weet nog dat ik bij de inauguratie de trappen van het Capitool opliep en geen idee had waar ik naartoe moest. Kamala had het vast uitgelegd, maar ik had geen idee."

Toen werd duidelijk: hier begint het. "Het wordt hard werken en focussen. En mijn vrouw steunen, die ineens de eerste vrouwelijke vicepresident is." 

Complimenten over zijn rol

"Ik ben hier alleen omdat Biden en Harris zijn gekozen", zegt Emhoff. "Ik ben haar ondersteunende en liefhebbende man." Waarom doet hij dit zo goed? "Mensen steunen de mensen die ze liefhebben. Dat probeer ik te doen als man en als vader."

"Ik krijg veel complimenten dat ik zo'n goede partner ben, maar zij is een fantastische vrouw. Ze steunt mij en laat dat ook zien. Het is een gelijkwaardige relatie. Ze geeft mij vertrouwen om dingen te doen die ik nog nooit heb gedaan. Ik was een advocaat. Dit was ik niet gewend. Me uit te spreken over waar dit presidentschap voor staat." 

Stoppen als advocaat was nobrainer 

Emhoff stopte met zijn baan als advocaat om zijn vrouw te steunen. Andersom horen we vaak, maar dit eigenlijk nooit. "Het was een makkelijk besluit", zegt Emhoff. "Ik hou van mijn werk en was een goede advocaat. Het betekende veel voor me en ik mis het. Maar als je vrouw deze kans krijgt, zeker als je weet wat het land had doorgemaakt en wat er in de campagne allemaal is gebeurd, is het een nobrainer." 

Zijn rol als Second Gentleman was eerst heel erg op de achtergrond. "Maar ineens kreeg ik ook een microfoon in handen en kan ik me uitspreken voor gendergelijkheid. Het is niet dat ik me daar nu pas over uitlaat, maar ik kan me er in deze positie beter voor inzetten dan op welke plek dan ook. Wat een kans. En laten we hopen op meer Kamala Harissen op andere plekken."

Momenten vinden tussen alles door

Op de vraag hoe Kamala is als partner, zegt hij: "Kamala is normaal. Ze houdt van plezier, muziek, koken en het gezin. Maar het klopt dat het een 24/7-baan is. Als er een bankencrisis is, zoals afgelopen weekend, zit ze constant aan de telefoon. En dat geldt eigenlijk dagelijks want er gebeurt altijd wel iets wat aandacht vraagt," 

Hoe ga je daar als gezin mee om? "Je moet echt de momenten zien te vinden tussen alles door. Soms desnoods door te 'zoomen'. Het lukte bijvoorbeeld om samen het begin van de Oscaruitreiking te kijken." En als hij de Super Bowl kijkt, ziet hij haar van een afstandje aan de telefoon vragen: 'o is dat Rihanna?' "En dan zit ze mee te swingen. Dat is Kamala." 

Nooit ongevraagd advies

Hij krijgt de vraag: wanneer geef je advies? "Nooit. Alleen als ze erom vraagt." Hij geeft het voorbeeld van het schrappen van het recht op abortus in de Verenigde Staten. "Kamala belde meteen vanuit de Air Force 2 en zei: 'ze gaan het echt doen'." Zijn dochter, die normaal eigenlijk vooral haar eigen ding doet, appte: 'je moet wat doen pap'. En zijn oude moeder belde en zei: 'Dougie, je moet wat doen'. 

"Het is onvoorstelbaar en onacceptabel wat er gebeurt", vindt Emhoff. "Er zijn duizenden vreselijke verhalen van vrouwen die erdoor in de problemen komen. Dit is alleen maar een machtsspelletje. Met hele grote gevolgen. Dit recht had niet afgepakt mogen worden. Een overheid mag niet bepalen wat je met je lichaam doet. Onacceptabel." 

Wat kunnen we als mannen doen? 

Meer Kamala Harrissen, is wat hij als nalatenschap wil. Daar stelde ik een vraag over: "Wat kunnen mannen als ik doen om het makkelijker te maken voor vrouwen en meisjes om te komen war Kamala is?" 

Hij gaf een prachtig antwoord*: 

Wees er, wees ondersteunend 

"Ja, om ondersteunend te zijn. En ik denk dat mannen vrouwen moeten ondersteunen. Weet je, jongens moeten meisjes ondersteunen. Het is eigenlijk een basisding op dit moment. We moeten gewoon één-op-één ondersteunend zijn, het is het juiste om te doen. Dus laten we daar beginnen. Maar oké, er zijn andere redenen. En ik praat hier altijd graag over en de vice-president praat hier altijd over. Er is bijvoorbeeld een economische reden." 

"Als we vrouwen ondersteunen, versterken we onze economie. Het is geen kwestie van of-of. Er heerst een misvatting dat als een vrouw succesvol wordt, er ergens een man is die geen succes heeft. Dat is helemaal niet waar. Als we vrouwen ondersteunen, als we redelijke gezinszorg, gezinsverlof en kinderopvang hebben, de tools hebben om beloningen gelijk te trekken, meer vrouwen in leiderschapsposities te hebben, dan zal het de economie omhoogstuwen. Dus dat is een reden, Gerson. Wees er, wees ondersteunend, luister en denk er gewoon over na als een gelijk speelveld, en niet als een of-of situatie."

*Interessant weetje: de ondertiteling in zowel het Engels als het Nederlands (dus ook de vertaling), heb ik met AI-tools gemaakt. Niet perfect, wel bruikbaar. En beter dan de automatische 'ondertiteling' tijdens SXSW 😉

The Future of AI: From Artificial to Augmented

Door: Gerson Veenstra

Na twee teleurstellende sessies (The Future of Sex bleek vooral een geschiedenisles en de keynote van NASA vond ik vooral een foto met een heel lang onderschrift), stond ik even in dubio: toch nog een sessie over AI? Het antwoord weet je inmiddels als je dit leest. De kortste ooit: 20 minuten. Maar ik weet niet of ik dat per se een probleem vind. 

"Hoe noem je AI die geen foto van zichzelf kan maken? Selfie-aware." Aan het woord is Rahul Roy-Chowdhury van Grammarly. Het softwarebedrijf dat vooral bekend is van spellingscontrole. Niet zo heel vreemd dus dat hij de sessie begint met een taalgrap, waar hij naar eigen zeggen beroemd om is binnen het bedrijf. Maar zijn boodschap is geen grap. Hij is juist bloedserieus. 

AI grootste technologische verschuiving ooit? 

"AI is de grootste technologische verandering in ons leven. Misschien wel ooit", zegt Rahul. En we beginnen nog maar net volgens hem. Het kan ons helpen onszelf beter uit te drukken. Hij noemt zichzelf een 'tech optimist'. En hij gelooft dat techniek het leven van mensen beter kan maken. Kijk naar de komst van de mobiele telefoon. AI heeft nog veel meer mogelijkheden, volgens Rahul. "De opwarming van de aarde stoppen?"  

Maar met veel kracht, komt ook veel verantwoordelijkheid. En dat zijn ook grote gevaren: radicalisering, verslaving. Onze hersenen zijn er niet op gemaakt om te gaan met de dopamine die door AI vrijkomt. En wat te denken van de vooroordelen, bijvoorbeeld als het wordt gebruikt bij personeelswerving? Een recruiter zei laatst nog: doe niet je best om op te vallen, maar zorg er vooral voor dat je voorbij de AI-uitsmijter komt.

Augmented Intelligence

Met AI komen er ook veel vragen. Wat gebeurt er met mijn toekomst? Creatieve expressie is zo essentieel voor mensen, gaat AI dat overnemen? En wat moeten we doen om te voorkomen dat het mis gaat? Verbieden? Dat zou zonde zijn, zegt Rahul. De risico's zijn groot en optimisme is geen strategie. 

Volgens Rahul moeten we AI geen controle geven, maar controle nemen over welke rol AI kan spelen in ons leven. AI is een succes als het ons helpt. "Konden we AI maar Augmented Intelligence noemen. Dat legt uit wat we van die systemen willen: ons helpen. 'Kunstmatig' roept juist allerlei negatieve gevoelens op."  

Het True-model

De missie van Grammarly is vooroordelen wegnemen door communicatie te verbeteren. Maar goed communiceren is moeilijk. Rahul: "De gemiddelde werknemer verliest een dag per week aan slechte communicatie." Betere communicatie kan volgens hem veel opleveren: werknemers presteren beter en resultaten van bedrijven worden beter. Hij denkt dat bedrijven die communicatie kunnen verbeteren het uiteindelijk gaan het redden. 

Om de missie goed in het vizier te houden, gebruikt Grammarly het True-model. 

True staat voor: 

• Trust
• Responsibility
• User Control 
• Empathy

GrammarlyGO 

Hoe het True-model wordt toegepast, legt hij uit aan de hand van de tool GrammarlyGO die net is uitgekomen. De tool kan net als ChatGPT teksten voor je maken, maar dan in jouw persoonlijke stijl. 

• Vertrouwen - Wat te doen met gebruikersgegevens en privacy? De data alleen gebruiken om de gebruikerservaring te verbeteren. En bij veiligheid gaat het vooral om het beschermen van de gebruikersgegevens. 
• Verantwoordelijkheid - Grammarly maakt gebruik van een LLM (Large Language Model) dat op allerlei manieren wordt gecontroleerd. Dat is investeren in de techniek. Maar je krijgt het nooit 100 procent goed. Ze hebben daarom ook allerlei manieren voor gebruikers ingebouwd om feedback te geven. En daar kunnen ze snel op handelen, in het geval de techniek toch faalt.
• Gebruikerservaring - De gebruikers moeten zich herkennen in de tekst die gemaakt wordt voor ze. Je krijgt als het goed is tekst waar je trots op bent. Het systeem is zo gebouwd dat gebruikers geholpen worden om keuzes te maken die ervoor zorgen dat ze krijgen wat ze willen.
• Empathie - "We willen problemen oplossen, maar het is makkelijk om afgeleid te raken. Bijvoorbeeld omdat je mooie techniek ziet die je zo snel mogelijk aan je gebruikers wil geven. Of omdat de concurrent iets doet", zegt Rahul. Ze doen bij Grammarly volgens hem nooit iets omdat het nieuw is. Ze vragen dan eerst feedback van gebruikers en organiseren dat ook. In GrammarlyGO kun je bijvoorbeeld snel een antwoord laten maken op een e-mail. Dat lost het probleem op waarmee veel mensen kampen: een inbox die nooit leeg raakt. 

Wij hebben controle hoe we bouwen

Het model kan overal werken. Hoe zou de wereld er uitzien als iedereen het gebruikt, vraagt Rahul zich af. Hij denkt dat mensen zich dan meer gehoord en geholpen voelen. En bedrijven betere resultaten krijgen. 

Een wereld die Rahul wel voor zich ziet: "Wij hebben controle over hoe we die systemen gaan bouwen. Laten we afspreken dat we ze vooral zo bouwen dat ze Augmented Intelligence bevorderen."